K17- Üç Haftalık İlk Ara

18.04.2016-Pazartesi

En son 7 Nisan da birşeyler not düşmüşüm... Bayağı uzun bir ara... Bu dönem çok zorlu geçti aslında... 11 Nisanda 30. radyoterapiyi aldığımda artık yeme zorluğuna dayanacak durumda değildim...

O sevgili alet, gün be gün atışlarını yapıp, beni iyileştiğim konusunda umutlandırırken gün be gün gögüs kafesimi inceltti sanki... Gögüs kafesim sanki alçıdan yapılmış da su dökülürse dağılıverecek veya ince bir parşümen kağıdı da hemen kırışıp buruşuverecek...

Sevgili doktorların verdiği ilaçlar kokuyor, içemiyorum... Ağzımın tadı bozuk...Çok sevdiğim İzmir Tulum peyniri bile yiyemiyorum...Daha önce kemoterapilerin tahribatını azaltmak için, direncimi yüksek tutmak için yediğim içtiğim birçok şey tatsız tutsuz ve yutmak çok zor... Su bile göğüs kafesimi yırtıp geçiyor... Ne dut kar ediyor ne başka birşey.... Tüm göğsünde ve sırtımda  ince sızılar dolanıyor... 

Kalbim mi radyoterapiden yoruldu kuşkusu ile ağlama ve sızılar içinde koşuyoruz hastaneye.... Hayır diyorlar, tipik radyoterapi etkisi...

Ah ağrı kesiciler... Ah mide koruyucular....

Yani anlayacağınız 11 Nisan ve bugün arası işte böyle sıkıntılı bir tablo ....Dün, birgün önceden daha iyiydim, eminim bugün dünden daha iyi olacak...... Dün iki köfte yemeyi başardığımda sevgili Adnan gözyaşları ile sarıldı... Hadi dedi, Hadi...iyisin... 

Şu üç haftalık boşlukta , sanki yarıyıl tatili, kendimi yine toparlamalıyım...Tüm aile bu dertte.. kardeşlerim, çocuklarım...

2 Mayıs yeni bir tur... 21 günde bir 3 kemoterapi.... 

Ondan sonra sanırım yine bir ara...

Yani uzun, yani zor, yani acılı ve sıkıntılı gelecek günler.....Ama mücadele de bu değil mi? Olabilecek olumsuzlukları minimumda tutmak için maksimumu yapmak....

Hadi bakalım.....