26.02.2016
26 Şubat sevgili abicimin doğum günü... Onu benzer bir hastalıktan sonsuzluğa ugurladığımız gün yaklaşmakta...İçimde sıkıntı var, heyecan var, şaşkınlık gitmedi henüz.... Abicimle konuşuyorum içimden, ne istersem söylüyorum, sessisce dinliyor beni, parlak kahverengi gözleri nemli....Erken saatlerde hastahanedeyiz. Birkeç test çalışması ve radyoterapi...
Şimdilik radyoterapinin bana bir tane bile dönen olumsuz etkisi yok...İnsan inanamıyor. İnsanoğlu bozduğumuz bu müthiş mekanizmayı düzeltmek için ne müthiş icatlar yapıyor.... Kocaman dev bir makinaya bırakıyorsun kendini...Bilgisayarda hocalar, uzmanlar, fizik mühandisleri....
Daha önceki tecrübem fizik mühendisliği okuyanların satış pazarlamada koularında çalışmaları idi...Yapmayın güzel çocuklar....Ya fizik okumayın, bırakın ideali olan okusun yada okuyor iseniz bilim ile yoğunlaşın...Bizim gibi sıradan insanların kendilerini teslim edecekleri eller olun.....
Hey...Kemocular....Sizde biraz daha çalışın...çalışın...Vurmayın şu küçücük bedenleri yatak dibine....Sizi iyi edeceğim derken o güzelim direnen bembeyaz hücrelere çarpmayın...Çaresiz bırakmayın...
Hastahane işi bitip eve gelirken bir hazırlık yapalım dedik... Saçlarımı kısacık kestirdim..Zaten beyazlar artık, ve boyamama konusunda kararlıyım.....Önüne de bir tutam mavi....
Maviyi severim ben...Ah mavi Mavi,,,
Kemoya kadar kısa bir moral olur dedik...Sonra bakacağız duruma, bere mi ? kocaman fiyonklu renkli yemeniler mi?
Bu arada sık sık kendime NE ZAMAN BİTER diyorum.....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder